Paket servisi:
Kendimiz için mahremiyet, fakat başkaları için değil, bir anlam ifade etmiyor, fakat bu bizi istemekten alıkoyamıyor.
Güvenlik kameraları ve akıllı telefonlar, Boston bombardıman uçaklarının uçuşunu, böyle bir gözetleme cihazına sahip olmadığımızdan çok daha erken bir sona erdirdi. Ve, kamusal hayatta gözetleme sık sık biz de olsa, kimse şikayet etmedi. Bu, kameraların trafik ihlallerini izlemek, iş faaliyetlerini kaydetmek veya kamu güvenliğinin diğer yönleri için ilk kez konuşlandırılmaya başlamamasıydı. Vatandaşlar aşırı ulaşan bir hükümet ve yasal ihlallerin olup olmadığına bakılmaksızın, kolluk kuvvetleri ve diğer kurumların anyonları izleyebilmeleri konusunda endişeliydiler. Bu kaygı 9 / 11’den sonra “garantili telsizlerden” haberdar olduğumuzda ortaya çıktı, ABD Ulusal Güvenlik Ajansı (NSA) hakkında olası terörist faaliyetler için filtreleme ve hücresel iletişimleri filtreledi ve daha önce kapsam dışında olan diğer izinsiz girişleri öğrendi. kanun uygulamalarına rağmen aniden Vatanseverlik Yasası uyarınca izin verildi. (Teknolojinin Teknoloji'de gizliliği nasıl etkilediği hakkında daha fazla bilgi edinin: Privacys Latest Casualty?)Şimdi, kolluk kuvvetleri gözetleme uçakları gibi yeni önlemlerin ortaya çıkmasıyla, en azından kamuya açık yerlerde ve belki de bir noktada, özel bir yerde mahremiyetin olmadığı yeni bir yaşam biçimiyle başa çıkmak zorunda kaldılar. , kapalı alanlarda da.
Benjamin Franklin bir keresinde, "Güvenlik kazanmak için özgürlükten vazgeçmek isteyenler ikisine de sahip olmayacaklar, ne de hak etmiyorlar" dedi. Bu çok güzel bir duygu, ancak tavsiyesi hala herhangi bir grubun veya bireyin yüzlerce hatta binlerce kişinin ölümüne veya yaralanmasına neden olabileceği bir küresel terör döneminde var mı? Kamuoyunun veya kolluk kuvvetlerinin doğrudan görüşü dışında, işverenlere "hasta bir gün" hakkında yalan söylerken, bir oyun parkındayken, ticari bir rakiple röportaj yapmaya, esrar içmeye, kavga etmeye başladığımızda mahremiyet beklemeye geldik Anneler, görünmeyen gözler tarafından gözlenmeyeceğimiz her şeye eş koyar veya yapmazlar. Yani, bir seviyede kendimiz için gizlilik istiyoruz.
Ne yazık ki, bu, özellikle her iki tarafta da aşırılıklar olduğu zaman, bu konularda sorumlu pozisyonlara gelmeyi zorlaştıran şeydir. Bir yandan, bazılarımız kamuoyunu korumak için yapılan her şeye izin verilmesi gerektiğine inanmamızı istedi; diğerleri ise, bu hakların korunmasının maliyeti ne olursa olsun, hepimizin mahremiyet hakkına sahip olduğumuzu iddia edecektir. Sorun, her iki seçeneğin de, hem tam kapsamlı, hem de tam gün sürveyans saldırısı olasılığının çok gerçek olmadığı bir çağda çok gerçekçi görünmemesidir. Bir yöne çok fazla saptırırsak, bir polis devletine dönüşme şansını kullanırız; diğer tarafa gitmek ve vatandaşımızın güvenliğini korumak konusunda sorumsuz olması muhtemeldi. Bilim adamı / bilim kurgu yazarı David Brin'in dediği gibi, kendimiz için gizlilik istemek arasında olmak zorundayız, ancak diğerleri için zorunlu değiliz. (Siber Güvenlik hakkındaki Gerçek hakkındaki güvenlik / gizlilik tartışması hakkında daha fazla bilgi edinin.)
2013 yılının Mart ayında, New York Şehri Belediye Başkanı Michael Bloomberg, kameralı gözetlemenin kaçınılmaz olduğunu söylediğinde haftalık radyo programında bir heyecan yarattı ve buna katılıp katılmayacağımıza bakmadan hepimiz buna alışmalıyız çünkü hiçbir şey olmadığı için bunu durdurmak için yapılabilir. New York Sivil Özgürlükler Birliği (NYCLU) tarafından belediye başkanının açıklamalarına verilen tepki hızlı oldu.
“Belediye başkanının New York'ların yasal mahremiyet endişeleri için mahremiyetlerini göstermediğini hayal kırıklığına uğratması hayal kırıklığı yarattı. kalıcı bir kayıt yapmıyoruz, "dedi.
Bloomberg ayrıca, yakın gelecekte dronların kaçınılmazlığından bahsetti; bu, elektronik gözetimin tümünün, havai fişeklerin yerel ve devlet polisi, FBI'dan, İç Güvenlik'ten, dronlarla dolu olduğu durumlarda, herkes için daha belirgin olacağını belirtti. veya yalnızca birkaç yüz dolara çevrimiçi bir uçak satın alabilen özel güvenlik şirketlerinden ve bireylerden. Şu anda, alçaktan uçan hava sahasında insansız hava araçlarının kullanımıyla ilgili herhangi bir düzenleme yoktur; bu, kendi evlerimizde bile kişisel mahremiyet için bir tehdit oluşturduğu anlamına gelir. Soyunurken, sevişirken, içerken, sigara içerken, vb. Pencerenizden baktıklarını düşünün. Bu konuda endişelenmek aşırı gözükebilir, ancak dronlar zaten askeri harekatta yoğun olarak kullanılıyor.
Öyleyse, patlayıcı büyüme ve sürveyans teknolojisinin kullanımı hakkında ne düşünüyor ve belki de daha önemlisi ne yapmalıyız? Oyunun bu aşamasında, özellikle Boston patlamaları karşısında ve teknolojinin faillerin kimliğinin belirlenmesinde başarılı bir şekilde kullanılması karşısında bir politika belirlemek zor. Bir başlangıç noktası olarak, hepimiz aşağıdakileri yapmayı düşünebiliriz:
- Arama ve el koymaya karşı anayasal korumalar, teknolojik gelişmeler, terör tehdidi, suçluları caydırmak ve teknolojinin yakalanmaması konularında kendimizi eğitmek
- Temsilcilerimizin ve kamu görevlilerinin, bu konular hakkında bir şey varsa, gerçekte ne bildiklerini öğrenin. Daha fazla bilgi edinmek ve bir politika ifade etmek için onlara basın
- Eklenen politikalara cevap vermek
- Tartışma büyüdükçe daha fazla bilgi edinin.
- Tonları aşağı çekin