İçerik
Sunan: Turbonomik
S:
Birisi neden küme için bir N + 1 yaklaşımı kullanıyor?
A:
N + 1 veya N + 1 yedeklemesi, ağ sanallaştırmasında ve BT mimarilerinin tasarımında popüler bir kavramdır. Şirketler genellikle bu tasarımı etkin yedekleme sağlamak veya tek bir arıza noktasıyla sorunsuz sistem çalışmasını sağlamak için kullanırlar.
“N + 1” adı, mühendislerin bir kümede bir dizi işleyen düğüm içerdiği ve ardından bir ekstra eklediği bir işlemi belirtir, böylece bir başarısızlık noktası varsa, bir ekstra ünite boşlukta durabilir. Bu işlem aynı zamanda “aktif / pasif” veya “bekleme” yedeklilik olarak da adlandırılabilir.
Şirketler, bir sunucu veya sanal makine arızalandığında sistemin etkilenmemesini sağlamak için N + 1 tasarımını kullanır. Ancak, N + 1 yedekliliğinin belirli bir sistem için yeterli olup olmadığı hakkında daha fazla tartışma ortaya çıktı. Yüksek kullanılabilirlik için artıklık sağlarken, herkese uyan tek bir boyuta uygun bir yaklaşım sunmaya karşı bir öneri var. BT uzmanları ayrıca bir müşterinin daha yüksek kullanılabilirlik şartlarına sahip olmasının daha zor olduğunu anlıyorlar, daha fazla yedeklemeye ihtiyaç duyuluyor.
Bu felsefeye cevap olarak, mühendisler çok noktalı bir hatanın bile işlemleri etkilememesini sağlamak için sisteme daha fazla kaynak eklendiği N + X + Y gibi şeyler sağladı. Kümedeki her sanal makinenin veya düğümün boyutu, örneğin, tek bir VM 100 GB ve diğerleri 50 GB'nin altındaysa, bir N + 1 yaklaşımı eğer bu daha büyük VM tehlikeye girdiğinde işlevselliği garanti etmez.
Genel olarak, N + 1 sadece bir ağ kümesi gibi paylaşılan bir ortamda CPU ve bellek gibi kaynakları yönetmek için bir araçtır ve bir yaklaşımdır. Kaynak tahsisine ve genel kuruluma bağlı olarak belirli bir BT sistemindeki etkinliği ve etkinliği açısından değerlendirilir.