Ohm yasası voltaj, akım ve direnç arasındaki ilişkiyi belirtir. Bu kanuna göre, bir devrede iki nokta arasındaki iletkenden geçen elektrik miktarı, belirli bir sıcaklık için, iki nokta arasındaki gerilim ile doğru orantılıdır. Ohm fikrini, akım, gerilim, akım ve direnç arasındaki ilişkiyi tanımlayan basit bir denklem olan E = IR şeklinde ifade etti. Bu cebirsel ifadeye göre, iki noktadaki voltaj (E), direnç (R) ile çarpılan akıma (I) eşittir. Ohm Kanunu, elektrik devresi analizi için çok faydalı ve basit bir araçtır. Elektrik devreleri, direnç devreleri, elektronik, hidrolik analoji, zamanla değişen sinyallerle reaktif devreler, doğrusal yaklaşımlar, sıcaklık etkileri ve ısı iletkenliği çalışmalarında yaygın olarak kullanılmaktadır.
Microsoft Azure ve Microsoft Cloud'a Giriş | Bu kılavuz boyunca, bulut bilişimin neyle ilgili olduğunu ve Microsoft Azure'un işinizi buluttan geçirmenize ve yürütmenize nasıl yardımcı olabileceğini öğreneceksiniz.
Techopedia Ohm Yasasını açıklıyor
Ohms kanunu Alman fizikçi Georg Simon Ohm tarafından keşfedildi. Kanun 1827 yılında yayınlanan "Galvanik Devre Matematiksel Olarak Araştırılmıştır" adlı makalesinde yayınlanmıştır. Ohm Yasası ilkesine uyan malzemeye doğrusal veya omik denir, çünkü iki nokta arasında ölçülen potansiyel fark, elektrik akımına göre doğrusal olarak değişir. Gustav Kirchhoff, Ohm yasasını J = sE olarak değiştirdi; burada J, dirençli bir malzemedeki belirli bir yerde akımın yoğunluğu, E, o belirli bölgedeki elektrik alanıdır ve s, dayanan bir parametre olan iletkenliktir. malzeme. Ohm kanunu, akımın malzemelerle ilişkili elektrik alanı ile doğrudan ilişkisini kanıtlayan malzemeler üzerinde yapılan birçok deneyden sonra genelleştirilir. Ohm’un kanunu her zaman doğru olmayabilir. Deneyler, bazı malzemelerin onlara zayıf elektrik alanı uygulandığında, ohmik olmayan bir şekilde davrandığını kanıtlamıştır. Daha önce, Ohm yasasının atom ölçeğinde başarısız olamayacağına inanılıyordu. Ancak daha sonra, araştırmacılar Ohm yasasının sadece dört atom genişliğinde ve sadece bir atom yüksekliğinde olan silikon teller için geçerli olduğunu kanıtladılar.
